تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد و آثار حقوقی آن
مدت قرارداد
منظور از مدت قرارداد، تعیین سقف زمانی برای اتمام اعتبار و بقای قرارداد است. پس از انقضای این مدت، قرارداد از بین میرود و منفسخ و منحل میشود. در برخی قراردادها مانند عقد اجاره و عقد مزارعه، تعیین مدت قرارداد، شرط صحت قرارداد است. اما در قراردادهایی مانند عقد وکالت یا سرمایهگذاری، تعیین مدت شرط صحت نیست اما بهتر است تاریخ اتمام مدت قرارداد ذکر شود.
مدت تعهد
مدت اجرای تعهد در قرارداد به معنای تعیین زمان و سررسید ایفای تعهد شخص متعهد است. به عنوان مثال، تعیین مدت زمان برای تحویل کالا یا تنظیم سند رسمی، مدت تعهد محسوب میشود. در این حالت، خود قرارداد مدتی ندارد بلکه تعهدات مندرج در آن مدت دارد. با انقضای مدت تعهد، تعهدات شخص متعهد منحل نمیشود، بلکه طرف متعهد ملزم به ایفای تعهدات و پرداخت خسارت تاخیر در انجام تعهد نیز میشود.
آثار حقوقی تشخیص تفاوت مدت تعهد و مدت قرارداد
اهمیت این تفاوت زمانی مشخص میشود که در برخی قراردادها، به جای مدت تعهد، از عبارت مدت قرارداد استفاده میشود. این اشتباه میتواند موجب سوءاستفاده یکی از طرفین شود. به عنوان مثال، در قرارداد مشارکت در ساخت، اگر مدت زمان تکمیل ساختمان (که مدت تعهد سازنده است) به عنوان مدت قرارداد درج شود، طرف متعهد ممکن است با اتمام این مدت، مدعی انحلال قرارداد قبل از اجرای تعهد شود.
منبع: میزان
وبسایت حقوقی داداوران – مشاوره حقوقی تلفنی – مشاوره حقوقی آنلاین مشاوره حقوقی تلفنی و آنلاین – انواع خدمات مشاوره حقوقی در زمینه های خانواده مهریه طلاق حضانت فرزند